<<Վերևից նետած քարը ինչքան ավելի վար է ընկնում, այնքան ավելի սաստկանում է նրա թափը, և ամենից ներքև գտնվողին ավելի ուժգին է հարվածում, քան ավելի վերև գտնվողին>> Ավետիք Իսհակյանի բառերը։ Որոնք, բնութագրում են, թե պատմվածքը `թե ավելի խորը միտք է պարունակում իր մեջ։ Վերևի ընկող քարերը կայսրերնեն, վարչապետները, թագավորները ` իսկ արդեն թափ առած քարը ժողովուրդը, որը իր վրա է զգում վերվից ընկած քարի ուժգնությունը։
Ժողովուրդը պատժվում կամ ստիպված կատարում է կայսերի հրամանները։ Որոնց հրամաների վրա ամեն մեկը մի նոր պատիժ է սահմանում։ Ստիպելով ենթարկվել իրենց։ Չգիտակցելով սխալի ուժգնությունը, որոնց գլխավերևվում նրանք են։ Որոնք ուղղակի մոռանալու համար զվարճանում են ` կամ չեն փորձում սխալը ուղել նոր սխալից խուսափելու համար։
Be First to Comment